Weten is 1, doen is 2

Als ik alles optel, loop ik al een tijdje bij een psycholoog, coach of therapeut. Over de jaren heen heb ik dan ook heel wat inzichten over mezelf opgedaan. En dat is positief. Maar als dat gaan spreken met zoveel mensen alles zou oplossen, waarom moest ik dan over de jaren telkens opnieuw hulp gaan zoeken? Omdat een inzicht krijgen nog niet de oplossing is voor al mijn problemen. Want het is niet omdat een bepaald inzicht er is, dat een mens er ook al iets mee doet. En dat was heel lang het geval bij mij.

De laatste maanden voelde ik eindelijk een shift. Van het inzicht hebben, naar er ook naar handelen. Of dat nu komt door de psycholoog die me momenteel begeleid of door de combinatie van alle dingen die ik in het verleden heb gedaan en die nu eindelijk voor de klik zorgen, dat weet ik niet. Maar het lijkt er op dat de tijd rijp is en dat ik er als persoon meer klaar voor ben. Om het niet alleen te weten, maar het ook te doen.

Want ik wist al lang dat ik me open moest stellen. Dat ik niet bang moest zijn om moeilijke of ‘slechte’ dingen te vertellen tegen de mensen rond me. Dat het helemaal geen ramp is dat ik boven de 30 nog geen relatie en/of kinderen heb. Dat ik niet abnormaal ben omdat ik niet aan alle verwachtingen van de maatschappij voldoe. Dat ik niet zomaar gehaat ga worden als ik het minder dan perfect doe. Maar de lat in mijn hoofd lag hoog.

En ik zeg niet dat de lat nu lager ligt of dat de angsten waar ik mee zat weg zijn. Ik worstel nog steeds met de verwachtingen die ik mezelf heb opgelegd omdat ik denk dat dat ook de verwachtingen zijn van de buitenwereld. Maar ik kan ze makkelijker naast me neerleggen. Het weten is overgegaan in er iets mee doen en het ook echt beseffen. Niet gewoon snappen hoe het in elkaar zit, maar ook hoe ik er naar kan handelen. En ook al zijn nieuwe inzichten nog steeds welkom, ik hoop dat ze nog steeds gevolgd gaan blijven door een actie, zodat ik kan blijven werken aan een gelukkiger leven.

blogpost 6/40 van #40dagenbloggen