Volwassen-tag deel 2

Vorige week lazen jullie al deel 1 van de volwassen-tag, gebaseerd op de vragen van Laetitia van MissDeadline. Toen ging het over hele praktische zaken. Vandaag zijn we toe aan deel 2, over sociaal leven en werk.

1. Hoe ontmoet je nieuwe mensen en leg je contact?
   Eerlijk, geen idee. Ik zou willen dat ik het wist. Want ik ontmoet eigenlijk niet zoveel nieuwe mensen. En als het wel gebeurd dan blijft het heel dikwijls een heel oppervlakkig contact omdat ik het moeilijk vind om me open te stellen. Ik kom natuurlijk wel buiten, maar om bij pakweg een Zumba-les iemand aan te spreken en contact te maken, dat doe ik eigenlijk niet. Dan moet je toch meer naar andere hobby’s gaan denk ik, een cursus volgen waarbij er meer mogelijkheden zijn om effectief met de andere cursisten te praten. Of natuurlijk via vrienden, maar op deze leeftijd zit je toch veel meer in je eigen groepje, dus ook weer minder kansen om nieuwe contacten te leggen.
2. Zelfde vraag maar dan op liefdesgebied: hoe begin je met daten en waar zit de vertaalknop voor het mannenbrein?
   Ook hier zou ik willen dat ik het wist. Ik heb op gebied van daten echt al wel heel wat geprobeerd: speeddaten, een relatiebureau, meerdere datingsites, een vrijgezellenvereniging, Tinder. Ze zijn allemaal de revue gepasseerd. Ik wil ook nog altijd geloven dat ze allemaal kunnen werken. Sommigen werkten ook voor mij, 2 ex-partners leerde ik kennen via de vereniging, eentje via Tinder. En toch ontbreekt het geloof me momenteel om het nog eens opnieuw te proberen. De vereniging is denk ik nog de beste optie, maar door te verhuizen is dat ondertussen wat verder weg en hier in de buurt is geen alternatief. En online moet je zoveel energie steken om het kaf van het koren te scheiden dat de moed me gewoon in de schoenen zakt en er misschien iets te vaak een slechte man tussen de contacten zat. Ik hoor maar overal dat gekoppeld worden door vrienden nog steeds de grootste kans op succes heeft, maar dan moet je natuurlijk wel vrienden hebben die nog een goeie vrijgezel in hun netwerk hebben die bij mij zou passen.
   De vertaalknop van dat mannenbrein, die ken ik nog niet denk ik. Volgens mij is dat ook bij elke man anders. Weet dus niet of ik eerst de man moet vinden om dan de vertaling te leren of dat ik eerst de vertaling moet kennen om een man te kunnen vinden.
3. Hoe gedraag je je professioneel en assertief op het werk?
   Ik denk dat het al begint met de vraag wat professioneel is. Veel hangt af van je werkomgeving denk ik. Ik loop op het werk gewoon rond op mijn sneakers en ben redelijk casual. Ik heb ook het gevoel dat dat kan bij ons en ik zou echt niet goed gedijen in een kantoor waar ik moet opdagen in mantelpakje. Ben ik door mijn outfit minder professioneel, dat denk ik niet.
   Wat niet wegneemt dat er nog genoeg momenten zijn dat ik me niet zo groot en professioneel voel. 2 weken geleden nog zat ik in een vergadering tussen al onze grote directeuren en voelde ik me behoorlijk klein met de schrik om iets verkeerd te zeggen. Maar dan probeer ik me vooral voor te houden dat ik daar zat omdat ik door mijn directeur was meegevraagd en dat zij dan toch wel zal geloven dat ik daar wel op mijn plaats zat. En ook bij mijn klanten voel ik me nog geregeld onzeker, al heb ik dat gelukkig kunnen aanpassen door dat te durven zeggen op mijn job en terecht te komen bij taken die me beter liggen. Of dat dan onder assertief zijn valt, weet ik niet, maar het is natuurlijk wel opkomen voor jezelf, al besef ik dat ik op dat gebied heel veel geluk heb dat mijn leidinggevende daar ook zo voor open staat.
   Het is gek eigenlijk, ik denk dat veel mensen vinden dat ik heel assertief ben. En ik kan dat ook best wel zijn op bepaalde vlakken, maar voor mezelf zou ik best nog wel vaker mijn grenzen kunnen trekken. Ik denk dat mijn assertiviteit geregeld voortkomt uit onzekerheid en dat ik dingen afblok omdat ik er schrik voor heb. Maar dat helpt natuurlijk niet om assertief te zijn op momenten dat je echt voor jezelf wil opkomen.