Beetje luguber onderwerp misschien, maar aangezien ik van het overlijden van mijn mama heb geleerd dat het belangrijk is om over zo’n dingen te praten, ga ik de tag die ik zag bij Life in words toch ook eens invullen.
Doorgaan met lezen “Het einde”Ik zit hier nu al eventjes te denken of ik nog een weekoverzichtje zou schrijven. Gisteren had ik er niet zo’n zin in, om dan te denken dat ik het misschien toch wel zou doen, maar nu voelt het ook nog niet alsof ik het wil neerpennen. Niet dat er iets mis was met de week hoor, maar ik ben de weekoverzichtjes precies een beetje beu. Ik merk dat ik ze bij anderen de laatste tijd ook minder lees. Na een tijd is het toch een beetje een opsomming van vaak dezelfde dingen. En dan komt de vraag: schrijf je zo’n overzichtjes voor jezelf om op terug te kunnen kijken of schrijf je ze ook voor iemand anders?
Over dat laatste had ik in een andere context vorige week nog een discussie met mijn vriend. Er was een herdenkingsmis voor zijn pepe. Wij zijn allebei geen kerkgangers en zaten daar een beetje tegen onze zin. Achteraf zei ik dat we misschien beter de volgende keer aan zijn meme zouden vragen of ze het ok vindt dat we wel afkomen om samen te zijn met de familie, maar het kerkstukje zouden overslaan. Hij vond dat precies niet kunnen, maar waarom niet eigenlijk? Op zo’n moment zit je daar voor haar, niet voor jezelf of de persoon die al lang overleden is. Als zij het heel belangrijk vindt dat we meegaan, dan zou ik dat doen voor haar, maar als het haar niet uitmaakt, waarom zou ik dan tegen mijn overtuigingen ingaan?
Dat ik geen fan ben van de kerk betekent trouwens niet dat ik niet geïnteresseerd ben in geloof. Ik lees op dit moment een boek over Urk en een roman over de hugenotenoorlogen 500 jaar geleden. Ik moet zeggen dat die mij alleen maar sterken in mijn mening over de kerk als instituut. Waar geloof op zich mensen heel gelukkig kan maken, heeft de katholieke kerk toch eigenlijk al voor heel veel miserie gezorgd. En het valt op dat er in 500 jaar op dat gebied misschien nog niet eens zoveel veranderd is, al is de manier waarop dan wel verschillend.
Maar kijk, ik ga mij dus nog wat in mijn boeken verdiepen. En dat weekoverzicht, daar denk ik nog eens over na. Misschien krijg je aanstaande zondag wel terug eentje. En misschien ook niet ;-)
De meeste van mijn vriendschappen gaan al jaren mee. De langste al van toen ik één jaar was, vele anderen van op de schoolbanken en de unief en dan nog een paar mensen die nog iets later in mijn leven kwamen. Er zijn tijden geweest dat ik op zoek ging naar nieuwe vriendschappen. Niet omdat mijn bestaande vriendinnen niet meer goed genoeg waren, maar vaak omdat ze in een andere levensfase zaten en daarom niet altijd helemaal konden voldoen aan wat ik nodig had op dat moment.
Doorgaan met lezen “Vriendschap is samen herinneringen blijven maken”
Ik heb er veel over geklaagd en gezaagd ja, dat ik alleen was, dat ik geen happy single was, dat ik zo graag iemand wilde tegenkomen. Je gaat mij dan ook nu niet horen zeggen dat ik toch met plezier terugkijk op die periode. Maar ik kan zeker wel inzien dat er ook goeie dingen waren aan single zijn. Dingen die er voor gezorgd hebben dat ik nu ook beter functioneer in een relatie.
Doorgaan met lezen “4 redenen waarom single zijn ook goed was”Een blogpost die ik een hele tijd geleden las op Life in words deed me denken aan mijn eigen puberale crush. Met vriendjes begon ik pas rond mijn 15, maar daar voor had ik, zoals ongetwijfeld iedereen, ook al wel eens kriebels voor iemand zonder dat er iets mee gebeurde. Het was dan vooral dromen en fantaseren en vooral ook heel kinderlijk nog allemaal.
Ik heb de laatste dagen mijn schrijfgoesting of -energie teruggevonden en dat betekent dat er hier weer eens wat meer gaat verschijnen dan alleen mijn weekoverzichtjes. Om er rustig in te komen begin ik met een tag die ontstond tijdens de Blogboost Challenge. Eentje die geïnspireerd is op de vriendenboekjes van vroeger. Tegenwoordig geven we dat ook vaak aan een collega die weggaat als afscheidscadeautje en dat is altijd kei leuk. Evi ging me al voor bij het invullen en nu is het dus mijn beurt.
Doorgaan met lezen “Vriendenboektag”Gisteren begon Dagen zonder klagen. Mooi initiatief, om zo te zoeken naar het positieve. Maar ik heb net eventjes behoefte om eens goed te klagen. Want ik ben het beu mannekes. Mijn motivatie is ver te zoeken en ik word lastig van mezelf. De situatie lijkt eigenlijk alleen maar akeliger in plaats van beter te worden en ik mis het perspectief waar zoveel over gesproken wordt. Laat me dus eventjes zagen.
Doorgaan met lezen “Dagen om te klagen”In dit rare jaar 2020 hou ik mij aan de traditie van af te tellen naar het nieuwe jaar, met vooral positieve terugblikken en optimistische wensen voor 2021.
Doorgaan met lezen “Afgeteld naar 2021”
Iedereen heeft ze wel denk ik, littekens. Voor de ene zitten ze vooral op hun ziel, voor de anderen zal het eerder op hun lijf zijn. Ik heb er zeker wat mentale, dat kan je hier uit mijn schrijfsels wel afleiden, maar ook op mijn lichaam zijn een aantal littekens terug te vinden.
Doorgaan met lezen “Getekend voor het leven”
Deze week is mijn verjaardag en ter gelegenheid daarvan krijgen jullie deze verjaardagstag die ik op een andere blog vond, maar ik weet niet meer welke (oeps!).
Doorgaan met lezen “Verjaardagstag”
levelieze.com 