Of het nu effectief een luchtiger thema is, zoals ik vorige week aankondigde, weet ik niet, maar laten we het nog eens over daten hebben. Want ook daarover worden in boeken heel herkenbare dingen gezegd.
Doorgaan met lezen “Boekenquote | Ademhalen en vrijgezel zijn”
Vorige week hadden we op het werk een opleiding. Die werd gegeven door iemand extern, iemand die ons dus niet kent. Wat krijg je dan: het obligate voorstelrondje. Aangezien het voor een deel ging over storytelling, wou de opleider de link leggen naar wat we zouden vertellen en daar ging hij de mist in. Zijn uitgangspunt was immers: Jullie hebben allemaal een partner en jullie hebben allemaal kinderen, dus jullie hebben allemaal een verhaal. Allemaal behalve ik dan, want ik heb noch een partner, noch kinderen. Maar heb ik dan niet eens een verhaal?! Doorgaan met lezen “Ik heb ook een verhaal”
Gisterenavond zat ik zoals ongetwijfeld heel veel andere Vlamingen voor tv voor Blind Getrouwd. En ook al spoorden een aantal mensen me aan, ik had me niet ingeschreven. Ik hoef niet zozeer met mijn kop op tv en al zeker niet om een wildvreemde in mijn huis te moeten opnemen. Maar het blijft wel een programma dat ik fijn vind om te zien. Al vond ik sommige dingen toch behoorlijk confronterend. Doorgaan met lezen “Oef, getrouwd”
Mijn sociale agenda in januari is zo goed als leeg. Vaak klagen mensen deze maand dat ze zoveel verplichtingen hebben, maar bij mij is dat net niet zo. Ik heb geen grootouders waar ik nog langs moet gaan om nieuwjaar te wensen, geen kinderen die bij meters en peters nieuwjaarsbrieven moeten gaan voorlezen en geen verenigingen waar een nieuwjaarsreceptie wordt georganiseerd. En als de mensen rond jou die verplichtingen wel hebben, dan is er geen tijd meer voor andere dingen.
Ik word er zo moe van om alles alleen te moeten doen. Om alleen voor het huishouden te zorgen, alleen te koken, alleen in te staan voor de boodschappen en de klusjes en alleen allerlei dagdagelijkse maar ook moeilijke keuzes maken. Soms zou het zo fijn zijn om thuis te komen bij iemand die daar wat mee kan helpen. Niet dat ik alles uit handen wil geven, maar gedeelde last is halve last. Doorgaan met lezen “Helemaal alleen”
Sommige dingen uit mijn leven vergeet ik liefst zo snel mogelijk: gênante momenten waarop ik iets stom doe of zeg, pijnlijke dingen die mensen tegen me zegden, foute keuzes die ik maakte (al vroeg ik me eerder al wel eens af of vergeten wel een goeie optie zou zijn). Andere dingen wil ik dan weer net zo goed mogelijk onthouden. Jammer genoeg heb je niet te kiezen en lijkt het vaak dat ik die lastige dingen net niet kan vergeten en dat andere dingen wel verdwijnen uit mijn geheugen. Doorgaan met lezen “Vergeten is het ergste”
Vorige week was er wat commotie binnen ons bedrijf omwille van een ‘grapje’ in de personeelsnieuwsbrief. Er is namelijk een nieuwe stagiair gestart, die werd voorgesteld in die nieuwsbrief, met de uitdrukkelijke boodschap voor een bepaalde vrijgezelle collega er bij dat het meisje nog single is. De reactie van de meeste collega’s was gelukkig ietwat verontwaardigd. Maar het maakte nog maar eens pijnlijk duidelijk dat mensen behoorlijk ongepaste dingen durven zeggen over alleenstaanden. Doorgaan met lezen “Loslopend wild”
Als ik eindelijk een lief vind, dan gaat het beter zijn. Geen garantie natuurlijk, maar zo voelt het vaak wel. Want mijn alleen zijn durft me wel eens in de weg te staan. Ik weet dat dat niet ok is, maar schakel dat maar eens uit, dat mannetje in mijn hoofd dat er bepaalde ideeën op nahoudt. Doorgaan met lezen “Wachten op Godot”
Zwanger van een tweede of derde kindje, aan het bouwen, een trouw aan het plannen, een huis gekocht, gezellig met de hele familie van 3 generaties op vakantie of gewoon een mooie grote reis doen met de liefde van hun leven. Ik word overspoeld door goed nieuws van de mensen rond mij. En natuurlijk ben ik blij voor hen, maar vanbinnen denk ik vooral: is het niet eindelijk eens mijn beurt? Doorgaan met lezen “Het is mijn beurt”
levelieze.com 